Gran Canaria maart 2014.: GC02- Naar Aguïmes en Santa Lucia door het gebergte.

Op dag 2 gaan we al iets verder met het eiland(je) te verkennen. Volle zon en een stralende lucht, de ganse dag. Na de middag steekt er een windje op, hetgeen op een eiland normaal is. Dit maakt het klimmen iets dragelijker.

Bij de start aan het hotel te Maspalomas.

Gestart rond 10.00 hr via de kustroute oostwaarts, richting airport. Deze baan loopt parallel met de snelweg en daardoor gebeurt het al eens dat je de foute route kiest. In de buurt van Arinaga was het prijs. Maar geen nood, zo komt men daar ook al eens. Bij het zoeken naar Aguïmes (spreek uit Awimes) werd ik dan naar Carrizal gestuurd. Bijna juist, maar toch terug gestuurd vanwaar ik gekomen was.

Het decor is prachtig.

Vanaf Aguïmes begint de pret. Constant omhoog met percentages van 10%. Het landschap is geweldig. Men waant zich in de Pyreneeën of in de Dolomieten. Met een temperatuur die opliep tot boven de 30° was het zweten.

Geweldig decor om doorheen te fietsen. Het klimmen moet men er bij nemen.

Het hoogste punt lag op 890 m, maar door het constant stijgen en dalen liepen mijn beklimmingen op tot 1.552 m. Na het bereiken van het hoogste punt nabij San Bartolomé is het bijna constant in dalende lijn. Op 10 km van het einde moet men nog wel 100 m stijgen. Dit doet toch wel even pijn zo dicht bij het einde.

In de buurt van Santa Lucia.

De natuur waar door gefietst wordt is prachtig en met uitstekende wegen. Bijna geen verkeer. De meeste bezoekers, 99%, beperken zich tot het zwembad te bezoeken. Slechts enkele rare snuiters, zoals mezelf, rijden zich te pletter op de steile bergen. Voordeel: ik heb tenminste Gran Canaria ervaren. Het is ook merkwaardig dat men dorpjes en huisjes ontmoet die midden in deze prachtige natuur liggen. Als men niet fietst, zou men een auto dienen te huren om van het land te genieten.